GJEDNJ është shprehur se rrethanat në të cilat e drejta e votës kufizohet mund të jenë të detajuara në ligj, duke e bërë aplikimin e saj të kushtëzuar nga faktorë të tillë, si natyra dhe rëndësia e veprës penale. Marrëveshjet për kufizimin e së drejtës së votës për personat e burgosur të dënuar ndryshojnë në mënyrë të konsiderueshme nga një sistem ligjor kombëtar në tjetrin. Shtetet anëtare janë të lira të vendosin nëse do t’ua lënë gjykatave të përcaktojnë proporcionalitetin e masës kufizuese të së drejtës së votës për të burgosurit e dënuar ose ta përfshijnë atë në dispozitat e ligjeve të tyre, duke përcaktuar edhe rrethanat në të cilat duhet zbatuar një masë e tillë. Në rastin e kësaj të fundit do të ishte detyrë e ligjvënësit balancimi i konfliktit të interesit për të shmangur ndonjë kufizim të përgjithshëm, automatik dhe pa dallime. Megjithatë, siç edhe Gjykata ka theksuar më lart (shih paragrafët 97-102 të vendimit Scoppola kundër Italisë, nr.3 të GJEDNJ-së 22 maj 2012), heqja e së drejtës për të votuar pa ndonjë vendim ad hoc gjyqësor nuk sjell, në vetvete, një shkelje të nenit 3 të Protokollit nr.1. Gjithashtu, masa e kundërshtuar duhet të shihet nëse është në disproporcion, në aspektin e mënyrës në të cilën është aplikuar dhe kornizës ligjore që e rrethon atë, me qëllimet legjitime të ndjekura, përkatësisht për rritjen e përgjegjësisë qytetare, respektimin e ligjit, si dhe për të siguruar funksionimin e duhur dhe ruajtjen e regjimit demokratik.
Në sistemin ligjor të rastit konkret (Italisë) masa është zbatuar ndaj personave të dënuar për vepra penale të mirëpërcaktuara ose për persona të dënuar në kushte të caktuara burgimi të përcaktuara me ligj. Kjo tregon shqetësimin e legjislacionit për të rregulluar zbatimin e masës për rrethanat e veçanta të rastit në fjalë. Gjithashtu, ligji rregullon edhe kohëzgjatjen e masës së dënimit dhe indirekt të rëndësisë së veprës penale. Një numri të madh të dënuarish të tjerë nuk u është hequr e drejta për të votuar në zgjedhjet parlamentare. Madje është e mundur që një të dënuari të dënuar me burgim, të cilit i është hequr e drejta e votës, t’i rikthehet kjo e drejtë.
Në këto kushte gjykata arrin në përfundimin se diskriminimi i bërë nga ky ligj nuk sjell shkelje të nenit 3 të protokollit nr.1 (shih çështjen Scoppola kundër Italisë, nr.3 vendimi i GJEDNJ- i 22 maj 2012). Në përfundim, GJEDNJ-ja ka konstatuar se në rrethanat e çështjes në fjalë, kufizimet e vëna ankuesit mbi të drejtën për të votuar nuk kanë “penguar shprehjen e lirë të njerëzve në zgjedhjen e legjislaturës”, duke u ruajtur në këtë mënyrë edhe “integriteti dhe efektiviteti i një procedure zgjedhore që synon identifikimin e vullnetit të popullit nëpërmjet votimit të përgjithshëm. Prandaj, në këtë aspekt GJEDNJ-ja ka vlerësuar se nuk ka pasur shkelje të nenit 3 të Protokollit nr.1 (shih çështjen Scoppola kundër Italisë, nr.3 vendimi i GJEDNJ-së i 22 maj 2012).
Për sa më sipër, Gjykata arrin në përfundimin se kufizimi i së drejtës së votës nga ligji objekt shqyrtimi nuk bie në kundërshtim me nenet 17 dhe 45 të Kushtetutës, si dhe me nenin 3 të Protokollit nr.1 të KEDNJ-së. Për këtë arsye, pretendimi i kërkuesit është i pabazuar.
Vendimi i plotë mund të lexohet & shkarkohet këtu:
GJK – Vendim lidhur me kufizimin e te drejtes se votes – dekriminalizimi
