Gjate fjalimit kryesor ne Kongresin e Partise Socialiste, kryetari dhe kryeministri Edi Rama, iu referuar kritikave te shumta lidhur me pergjegjesine politike ndaj listes se gjate te kandidateve dhe zyrtareve te kesaj partie, te larguar per shkak te dekriminalizimit.
Kryeministri refuzoi pergjegjesine politike ne partine qe drejton dhe deklaroi se te zgjedhurit/te emeruarit problematike, “jane shprehje e komuniteteve”, jo akademike. Deklarimi shenon nje qendrim negativ ndaj standardeve te dekriminalizimit dhe te integritetit ne politike, edhe per shkak se asnje nga te larguarit per shkak te dekriminalizimit nuk ka qene produkt i votes dhe perzgjedhjes se komuniteteve, por i emeruar nga lart, i imponuar nga struktura me e larte vendimmarrese, pra me mbeshtetje te forte politike dhe per rrjedhoje, me vetedije per koston politike qe keta individe sjellin per politiken dhe vendin.
Konkretisht, Ne deklaraten e tij kryeministri u shpreh:
“Unë i zgjedh dhe ministrat, edhe kryebashkiakët, jo në emrin tim, edhe deputetët se nuk po flas për nivele të tjera që i zgjedhim bashkërisht me drejtuesit e qarqeve. I zgjedhim në emrin e Partisë Socialiste. I zgjedhim në emrin e gjithë atyre zgjedhësve e votuesve. Natyrisht që zgjedhjet tona kontestohen hera herës sepse këta të banaqeve e këta të kolltuqeve, këta ngatërrojnë Akademinë e Shkencave me Parlamentin, ndërkohë që në gjithë Parlamentet e botës deputetët janë shprehje e komuniteteve. Në të gjithë Parlamentet e botës nuk flasin të gjithë deputetët, nuk shquhen për oratori, por ka shumë deputetë që flasin atje, në territor, me njerëzit. Ata që flasin nëpër Parlamente, zakonisht nuk shkojnë në spital natën për t’u ndenjur mbi kokë atyre që vijnë nga zona më të largëta e u thonë, “deputet, kam fëmijën sëmurë”. Janë ata që nuk flasin në Parlament ata që shkojnë atje në spital. Prandaj është një gjë e larmishme.
Ajo që është arsyeja pse i zgjedhim të tërë nuk është që t’i zgjedhim e t’i mbrojmë ne, por është që ata të na mbrojnë ne, të mbrojë zgjedhësit, të mbrojnë partinë, të më mbrojnë edhe mua e ta mendojnë edhe atë skenën e Guliverit me ata liliputët që e lidhin atje e i thonë “jep llogari”. Të jap llogari unë se duan ti bëjnë filmat me kauboj pasi i kanë parë kur kanë qenë të vegjël.
Tani, unë e di që ka rënë pazari fare në këtë vend kur vjen fjala për të kuptuar një gjë, vlerën e jashtëzakonshme, nderin e jashtëzakonshëm të të qenit përfaqësues i popullit, në parlament, në qeveri, qoftë dhe në këshill bashkiak, por ama kujt ku nder i madh i pakrahasueshëm me asgjë tjetër në shoqëri, i të qenurit një, vetëm 1 nga vetëm 140 të zgjedhurit e 3 milionë njerëzve, i duket më i vogël se sa madhësia e parave të ndyra të korrupsionit. Atëherë i them, e ke vendin atje, jo këtu! E nëse drejtësia në këtë jetë nuk të kap, vendin me siguri e ke në ferr në jetën tjetër, por sidoqoftë, në Partinë Socialiste jo, nuk ka vend deri kur nderi i jashtëzakonshëm i udhëheqjes së këtij vendi e kësaj partie të më takojë mua, për asnjë që ka nevojë për avokat. Kush bëhet për avokat, le të shkojë e të gjejë avokat”.
